چرا کشورهای مسلمان برای شکستن محاصره غزه اقدام نظامی نمی‌کنند؟

چرا کشورهای مسلمان برای شکستن محاصره غزه اقدام نظامی نمی‌کنند؟

خلاصه گزارش:

با گذشت ماه‌ها از حملات خونین رژیم صهیونیستی به نوار غزه و محاصره کامل این منطقه، همچنان روزانه ده‌ها فلسطینی، از جمله زنان و کودکان، به شهادت می‌رسند. این در حالی است که کشورهای اسلامی، علیرغم مواضع اعلامی، هیچ‌گونه اقدام نظامی مستقیمی برای شکستن محاصره یا رساندن کمک‌های حیاتی به مردم غزه انجام نداده‌اند. این گزارش به بررسی دلایل این وضعیت و مرور اقدامات کشورهای مختلف اسلامی می‌پردازد.

توازن قوا و ترس از جنگ منطقه‌ای

نخستین و مهم‌ترین عامل خودداری کشورهای اسلامی از ورود مستقیم به جنگ، ملاحظات نظامی و امنیتی است. هرگونه حمله مستقیم به رژیم صهیونیستی، واکنش سخت این رژیم و حمایت فوری ایالات متحده و متحدان غربی را در پی خواهد داشت. این مسأله ممکن است به یک جنگ تمام‌عیار در منطقه یا حتی یک بحران بین‌المللی تبدیل شود؛ سناریویی که اغلب کشورها از آن هراس دارند.

فشارهای بین‌المللی و محدودیت‌های دیپلماتیک

اکثر کشورهای اسلامی، به‌ویژه آنهایی که با اسرائیل روابط دیپلماتیک یا اقتصادی دارند، تحت فشارهای شدید سیاسی از سوی غرب قرار دارند. ورود به جنگ یا حتی حمایت عملیاتی از فلسطین می‌تواند پیامدهایی چون تحریم، انزوای بین‌المللی و بی‌ثباتی داخلی برای این کشورها به دنبال داشته باشد.

بحران‌های داخلی و نبود توان عملیاتی

بسیاری از کشورهای اسلامی مانند سوریه، عراق، یمن و حتی ایران با مشکلات داخلی نظیر جنگ، تحریم، یا بحران‌های اقتصادی روبه‌رو هستند. در چنین شرایطی، امکان ورود فعال و مستقیم به یک درگیری خارجی برای آن‌ها بسیار محدود است. حتی در صورت وجود اراده سیاسی، امکانات و زیرساخت‌های عملیاتی کافی در اختیار ندارند.

نبود اتحاد واقعی در جهان اسلام

جهان اسلام سال‌هاست با شکاف‌های عمیق سیاسی، مذهبی و ژئوپلیتیکی روبه‌رو است. برخی کشورها در مسیر عادی‌سازی روابط با اسرائیل هستند (مانند امارات و بحرین)، در حالی‌که دیگر کشورها در صف مقاومت قرار دارند. نبود یک جبهه واحد اسلامی، مانع از هرگونه تصمیم‌گیری و اقدام هماهنگ نظامی یا دیپلماتیک شده است.

اقدامات انجام‌شده: از دیپلماسی تا مقاومت نیابتی ایران

ایران به‌عنوان یکی از کشورهای حامی محور مقاومت، با گروه‌هایی مانند حماس، جهاد اسلامی، حزب‌الله و انصارالله همکاری دارد. کمک‌های تسلیحاتی، اطلاعاتی و حمایت سیاسی گسترده، بخشی از استراتژی ایران در حمایت از فلسطین است.

یمن

جنبش انصارالله، با حملات موشکی و پهپادی به مواضع آمریکایی و صهیونیستی در دریای سرخ و دریای عرب، حضوری غیرمستقیم اما فعال در میدان نشان داده است.

سوریه و عراق

گروه‌های مقاومت شیعه در این دو کشور در سطح اطلاعاتی و لجستیکی در هماهنگی با محور مقاومت عمل می‌کنند، گرچه به دلیل درگیری‌های داخلی، حضور مستقیم در درگیری فلسطین برای آن‌ها محدود است.

ترکیه و قطر

این دو کشور بیشتر از طریق دیپلماسی فعال و کمک‌های بشردوستانه وارد عمل شده‌اند. گرچه روابط رسمی با اسرائیل دارند، اما بارها حملات این رژیم را محکوم کرده‌اند.

کشورهای عربی حوزه خلیج فارس

بیشتر این کشورها (مانند عربستان، امارات و بحرین) تاکنون نقش منفعلانه‌ای داشته‌اند و با وجود مواضع رسانه‌ای، عملاً در سطحی پایین از حمایت بشردوستانه متوقف شده‌اند.

جمع‌بندی: فاصله حرف تا عمل

در حالی که مردم غزه در شرایط فاجعه‌بار انسانی و تحت محاصره کامل قرار دارند، کشورهای اسلامی هنوز نتوانسته‌اند اقدامی عملی برای رفع این محاصره انجام دهند. شکاف‌های سیاسی، محدودیت‌های بین‌المللی، و ترس از تقابل نظامی، مهم‌ترین عوامل این بی‌عملی‌اند. با این حال، انتظار عمومی از کشورهای مسلمان این است که از سطح شعار و بیانیه عبور کرده و گام‌های واقعی، هرچند تدریجی، برای پایان دادن به فاجعه انسانی در غزه بردارند.